نوشته شده توسط: الهه ناز
بخش هایی از مناجات های امام سجاد علیه السلام
اى خداى من اگر در پیشگاه تو بگریم تا پلک هاى چشمانم بیافتد، و به اواز بلند بنالم تا صدایم قطع گردد، و دربرابر تو بایستم تا پاهایم ورم کند، و براى تو رکوع کنم تا استخوان پشتم از جا کنده شود، و تو را سجده نمایم تا این که سیاهى( یا کاسه) چشم هایم پنهان شود( به گودى رود) و همه عمر خاک زمین بخورم و تا آخر زندگى آب خاکستر آلود بیاشامم، و در بین این ها به ذکر تو گویا باشم تا زبانم کند شود، سپس از شرمندگى از تو چشم به اطراف آسمان نیاندازم، با این رفتارها سزاوار از بین بردن گناهى از گناهانم نمی گردم.
خداوندا مرا مکلّف به تکلیفى ساخته اى که خودت از من به آن کار توانا ترى، و قدرتت بر آن و بر من بیش از قدرت من است، پس چنانم کن که باعث رضاى تو از من باشد، و از من آنچه را که موجب رضاى توست برگیر آنگونه که به سلامت من لطمه اى نزند.
خداوندا، مرا طاقت بر سختى و مشقت، و شکیبایى بر بلا، و قدرت بر تنگدستى نیست، پس روزیم را منع مکن، و مرا به خلق خود وامگذار، بلکه خود به تنهایى نیازم را برآور، و خودت کارساز من باش، و به چشم محبت به من بنگر، و در همه امورم مصالح مرا در نظر گیر، چون اگر مرا به خود واگذارى در کارم فرومانم، و به کارى که مصلحت من در آن است نپردازم، و اگر مرا به بندگانت واگذارى روى درهم کشند، و اگر به اقوامم حوالت دهى محرومم سازند، و اگر عطا کنند عطایى اندک و پردردسر دهند، و بر من منّت بسیار گذارند، و بیش از حد نکوهشم نمایند، پس اى خداوند، به فضلت بىنیازم کن، و به بزرگیت مرتبه ام بلند گردان، و به عطاى گسترده ات دستم را گشاده ساز، و به رحمتت در کلّ امور کفایتم کن، بارخدایا بر محمد و آلش درود.
گردآوری: بخش مذهبی بیتوته